ENGEL YOKTUR
Karanlık dediğim zaman anladığımız şey ne? Işıksız, güneşsiz bir ortam… Karanlık; biz görenlerin geçici olarak yaşadığı bir algı… Peki, bunun daimi yaşamınız içinde olduğunu düşünün.
Karanlığın içinde dünyanın renklerini göremeden, bize tasvir edilenle öğrenip yaşamak;
Sevdiklerinizin yüzüne dokunup sadece bu kadarını hissedip görememek;
Bu karanlık yaşamın içinde okumak, yürümek, iş yapabilmek ve iş bulabilmek;
Kendi başına bir yerlere gidemeden hayata tutunmaya çalışmak;
Karanlığın içinde çocuk ve genç olmak;
Ömrünüzün her yaşını zorluklarla mücadeleyle yaşamak;
Bu kadar şeyin içerisinde mutlu olabilmeyi, kendi başına ayakları üzerinde durabilmeyi becerebilmek, sevmek, sevilmeyi istemek, evlenmek, çocuk sahibi olabilmek vb...
Siz hiç karanlığı ebedi olarak yaşamayı düşünebiliyor musunuz?
Benim manevi bir kızım var. Karanlık bir dünyada mücadele veriyor. Hayatının her anı mücadeleyle geçmiş, hâlâ mücadele veriyor. Okulda, dışarıda, her anında annesi en büyük destekçisi... Cennet anaların ayakları altında demiş sevgili Peygamberimiz; ama ben engelli çocukların annelerinin cennetin en üst makamında yer alacaklarına inanıyorum. O annelerin bu dünyada büyük bir desteğe ihtiyaçları var.
Ben görme engelli çocuklara destek derneğinde gönüllü çalışırken bu farklı dünyanın sesini daha yakından tanıma fırsatı buldum. Karanlığın her alanındaki mücadelelerini gördüm ve daha çok anladım onları... Yaşadığımız düzende, onları unutmadan, o düzeni onlar için kolaylaştırarak güzel bir yaşam kalitesi sunarak yaşayalım.
İstiyorum ki, toplumda kendi ayakları üzerinde en güzel, en güçlü şekilde dursunlar. Görme engelli manevi kızım Şule der ki: “Engelli kelimesi de bizi yansıtmıyor.
Dünyada her şey, herkes farklı, biz de farklıyız sadece.” Gerçekten de o karanlık dünyanın içerisinde inanılmaz hissi, zeki, güçlü, mücadeleci, sevgi dolu bir dünyası var Şule’nin.
Peki ya bizler… Onların dünyalarını ne kadar kolaylaştırıyoruz?
Toplum olarak üzerimize düşenleri yapıyor muyuz? Ne kadar farkındalık içindeyiz? Aslında bu farkındalığa çocukluktan itibaren erişmemiz gerekiyor; bizi yönlendiren insanların bu başka dünyayı görmemizi sağlaması gerekiyor. Empati yeteneğimizi ne kadar kullanırsak, toplumda birbirimizle sevgi, saygı ve anlayış içerisinde yaşayacağımıza inanıyorum.
Kayseri’de aralıklarla ziyarette bulunduğum Özkar Özel Eğitim Merkezi’ndeki o güzel, o özel çocukların yüzlerindeki inanılmaz güzel gülümseme ve ailelerinin heyecanı beni çok etkiledi.
O çocukların mezuniyet günlerine katıldım ve katıldığım için de gerçekten büyük mutluluk duydum. Mutluluk, aslında görebildiğimiz müddetçe etrafımızda o kadar çok ki... Mezuniyet günlerindeki gösteriler gerçekten çok güzeldi. Başarılarını gönülden kutluyorum.
Her sabah, yeni bir günü getiriyor bize. Umutlarımız var. Her sabah, herkes için farklı bir dünyanın kapılarını açıyor. Hayatta hiçbir şeyin güvencesi yok. En önemli şey sevgi olduğuna göre, sevgiyle paylaşılan her şey, hayatı ve dünyayı güzelleştirir.
Asıl engel ise, yüreklerdeki engel diye düşünüyorum.
Engelleri yok etmek, karanlıklara ışık tutmak, farklı yaşamlara destek vermek, sevgiyi ve yaşamı değerli kılmak hepimizin görevi.
FACEBOOK YORUMLAR