Geçtiğimiz günlerde bir arkadaşım ile birlikte market alış verişine gitmiştik.
Alış veriş bitip ödemeyi yapmak için kasaya yöneldiğimizde marketin kasasının hemen yanında satışa sunulan çiçeklerin birinden yere küçücük bir parça çiçek düştüğünü gördüm. Hatta bu minicik çiçeğin üzerine de biri basmış çiçek ezilmiş ve solmuştu. Ölmek üzereydi! Çok üzüldüm, sonuçta oda bir canlıydı, kıyamadım...
Çiçeklerin ve hayvanların zarar görmesine hiç dayanamam. Allah'ın yarattığı her canlı benim için özel bir yere sahiptir. Hiç bir canlıya bile isteye zarar vermem. Zarar gören varsa da onun için ne yapabilirim diye bir çıkar yol ararım elimden geldiğince!
Velhasıl kelam yerde duran o ezilmiş iki yaprak çiçeğe de kıyamadım. Eğilip aldım, kasadaki görevliye bu çiçek yere düşmüş üzerine de biri basmış ben bunu alabilir miyim acaba dedim...
" Tabi ki hanımefendi zaten ezilmiş çöpe atılacak bir çiçek bunu ne yapacaksınız" dedi.
Çiçeklere biraz merakım olduğunu, onu ekip hayata döndürmeye çalışacağım söyledim. Kasiyer bana hafiften bir tebessüm ettikten sonra "yaşayacağını pek düşünmüyorum, ama çok istiyorsanız alın" dedi.
Çiçeği aldım peçeteye itinalı bir şekilde sardıktan sonra eve gelir gelmez evde bulunan çiçeklerimin saksısında ki boş bulduğum bir yere o çiçeği ektim.
Gelip gidip çiçekle konuştum, ona özel bir ilgi gösterdim. Suyunu da hiç ihmal etmedim. Bu olayın üzerinden geçen yedi günün üzerinden bugün çiçeği kontrol ettiğimde tuttuğunu ve canlanıp büyüdüğünü gördüm. İnanın bir bitki bile olsa onu hayata döndürmek, onu yaşatmak, ona nefes olmak, olabilmek inanılmaz bir duygu...
İşte insanların hayatlarına dokunmak ta tam böyle bir duygu. Onlara kendilerini değerli hissettirmek, önemsemek, zaman ayırmak başlı başına bir insanlık sanatıdır.
Sevmek dediysek öyle kuru kuruya seni seviyorum demek değildir. Sevmek fedakarlık ister, ilgi alaka ister. Sabır ister. Bunları sevdiğiniz insanlardan esirgediğiniz zaman bir gün gelir etrafınızda sevecek insan bulamazsınız.
Zamanım yok, işim çok bunlar hiç bir zaman için bahane değildir. Görüşmek isteyen insan her şekilde iki eli kanda dahi olsa zaman bulur görüşmek, konuşmak için. Ha bahaneleri varsa da o zaman anlayın ki görüşmek istemiyor. Size değer vermiyor. O zaman sizde ona hak ettiği gibi davranmakta haklı olursunuz.
Sürekli tek taraftan ilgi, sevgi, fedakarlık olmaz. Tüm hastalıkların şifası, solan bir çiçeğin bile devası olan sevgimizi neden esirgiyoruz ki. Sevgi insanı da, hayvanı da, bitkiyi de iyileştirir. O halde bir kuşu, kelebeği, bir gülü sevin yeter... Saygıyla....
FACEBOOK YORUMLAR