KİBİR
“Oyun bitince şah da, piyon da, vezir de aynı kutuya konur”
Kimsenin kimseden bir üstünlüğü de yoktur.
Ahirete intikal edince herkesin defterinin açılacağını ve ona göre muamele göreceğini ve herkesin eşit haklara sahip olacağını unutmamak gerekir.
Ne çabuk unutur insan bir yere gelince geçmişini, nereden geldiğini, nereye gideceğini...
Veren Allah'ın anında almaya da gücünün yeteceğini! Sanki dünya onun ekseni etrafında dönüyor gibi görmesi, böbürlenmesi, kibirlenmesi, ne oldum delisi halleri nefsine yenilmesi değil midir?
Etrafında onu taltıflayan ve itibarı başkalarının gölgesine dayanan kişiler kerameti kendinden sanarlar. Her türlü hile, hurda, düzenbazlık yapmış olsa da, onun arkasında ki gücün onu ebediyyen koruyacağı düşüncesi ile dalar derin bir gaflet uykusuna, ne boş hevesler için çabaladığının farkında bile değildirler onlar.
Kibir kaplamıştır tüm benliğini, iliklerine kadar!
Etrafına kör ve sağır olur. Verdiği zararın, hasarın, bıraktığı enkazın bile farkına varamayacak acizliğin zirvesine gelirler. Kendini bir şey sanıp, ben oldum der, oysa kocaman bir sıfırdan ibaret olduğunu idrak edemez. Zavallı bir hale bürünür.
İşte böyle bir hayat sürenlere ne dua hayreder, ne de beddua... Çünkü onların haramı helalini, günahı sevabını geçmiştir. Kalpleri kömür gibi kapkara olmuştur. Artık hiç bir şey işlemeyen.
Tek düşünceleri vardır bu tip kişiliklerin, sadece benim olsun, ben olayım, ben kazanayım, benim akrabama olsun, aileme olsun, benim sevgilime olsun, sadece bana olsun yani ben,ben,ben sonra içinden çıkılmaz bir girdabın içinde kendiyle, vicdanı ile mücadeleye başlar. Tabi bu kararmış kalpte halen vicdana dair izler kalmışsa...
Artık nafiledir çırpınışları, her şey için çok geçtir. O kibir onu esir almıştır.
Benliğini ele geçiren kibir onu herşeyden alıkoymaya başlar. Önce vicdanını elinden alır, ardından tüm insani duygularını kaybeder, kalbi katılaşmıştır. Helal haram ayrımı da yapmaz.
Kimsenin derdiyle de dertlenmez onlar, çünkü kibir sarıp sarmalamıştır tüm benliğini... Ben oldum, yaptım , başardım, kazandım gibi söylemleri kendi içinde yaşamaya başlar. Narsist bir ruh haline bürünür. İşte kibir böyle bir şeydir... İnsanın kalbini tüm insani duyularını kaybettirir. Kısacası "Kibir" hastalıktır. Allah şifa versin... Saygıyla
Günün sözü;
Herkesin kör olduğu bir yerde ressam, herkesin sağır olduğu bir yerde şair olsan ne yazar. Kimse sesini duymuyor ise kendin çal, kendin oyna, ötesi olmuyor işte! Herkes yükünü tutmuş ilerliyor bir şekilde... Vekilimiz Allah buna da, Eyvallah!
FACEBOOK YORUMLAR