ROLÜ BİTMİŞTİR!
Fark etmişsinizdir! Ömrümüz boyunca hayatımıza giren bütün insanlar hava koşullarına benzerler.
Bu insanların birçoğu tatlı bir rüzgâr esintisi gibidir, güzel izler bırakarak geçer giderler.
Kimileri ise bazı mevsimler gibidir, uzun süre kalır ve sonra da yerini bir sonraki mevsime bırakırlar.
Çok az insan ise her ne olursa olsun hiç değişmeyen iklimlere benzerler.
Onlar mevsimler değişse de hiçbir yere gitmezler hep oradadırlar!
Hayatımızda yer alan insanlar bizden uzaklaşmak istediğinde bırakalım gitsinler!
Kaderimiz asla onlara bağlı değildir. Sadece bizin hikâyemizdeki rolleri bitmiştir o kadar…
Bazen bir şeylerin yoluna girmesi için, hayatımızdaki her şeyin''raydan'' çıkması gerekir!
Sabahattin Ali'nin Kuyucaklı Yusuf romanında dediği gibi; ''İki insanın birbiriyle karşılaşması kadere, tanıştıktan sonra yan yana kalmaları ise onların gayretine bağlıdır.''
Hepimiz arada bir de olsa gönül ağacımızı sallamalıyız; Sallamalıyız ki, hayatımızdaki çürük meyveler bir bir dökülsün gitsin. Bize değer vermeyen insanların, gereksiz kalabalığına ihtiyacımız yok ki!
İnsanın ucuzu, kaliteli insana pahalıya mâl olur!
Bazen ulaşamayacağın kadar yüksekte sandığın kişiler, aslında eğilmeyeceğin kadar alçakta olabiliyor! Sigmund Freud
Aslında hepimizin hayatı bir roman değil, bir hikâye gibidir.
Bu yüzdendir ki hayatın ne kadar uzun sürdüğü değil, ne kadar güzel olduğu önemlidir.
Yeri geldiği zaman, veda etmeyi de, vazgeçmeyi de, unutmayı da bilmeli insanlar…
''İnsan vazgeçmeyi öğrendikçe büyüyor.'' Rafet Elçi
Biliyor musunuz? Düşüncelerimiz, bizim kaderimizdir. Aklımıza gelenler, başımıza geldi deriz ya!
Düşündüklerimizi yaşantımıza çekiyoruz, tıpkı bir mıknatıs çekim gücüyle!
Aslında neye inanırsak bir müddet sonra, hayatımızda onu yaşamaya başlıyoruz.
Bilinçaltımız iyi ya da kötü inandığımız her şeyi bilinç düzeyine çıkarıyor ve etrafa onu saçıyor.
Psikolojide buna, kendini gerçekleştiren kehanet diyorlar.
Yani, zihnimize giren her düşünce bir gün kaderimiz olabilir. (Alıntı)
Bunun içindir ki, her şekilde güzel düşünüp, enerjimizi güzelliklerin oluşması için kullanmalıyız.
İnsanlarda ki “Güzel bir ruha âşık olan o’na ömrü boyunca sadık kalır. Çünkü sevdiği şey ebedi ve sonsuzdur.” diyor Platon.
Güzellik ve yakışıklılık yaş aldıkça tükenir, bu durumların hepsi geçicidir. Zamanı gelince bir gün muhakkak bitecektir. Ama ruh, hiçbir zaman eskimez de, yaşlanmaz da.
Eskiyen sadece düşünceler ve bedendir. İnsanların ruhunu sevmek en doğru olanıdır!
İçimizdeki o küçücük, yaramaz çocuğu büyütmeden, onu sevip, sevindirip, şımartarak sürekli tazelememiz gerekiyor diye düşünüyorum.
“İnsanlar yalnızca kendilerinin hissetmediği acıları çekenleri teselli edebilirler." diyor Shakespeare
Hiçbir şekilde yaşanmamış acılar üzerine konuşabilmek, ahkâm kesmek ve teselli vermek çok kolaydır.
Yarayı bilmekle, yaralı olmak çok farklı şeylerdir.
Bizi görmeyene kör (ağma), bizi duymayana sağır, bizi dinlemeyene duyarsız oluruz.
Çünkü hayatta her insan değer verdiği kadar değer görür. Kimse vazgeçilmez değildir.
Kimse bizden daha değerli değildir. Biz önce kendimizi seveceğiz ki, herkes sevsin.
Sen seni sevmezsen, değer vermezsen el neden sevsin, değer versin. Yanlış mı düşünüyorum?
FACEBOOK YORUMLAR