NASIL DA ÖZLEDİK!

NASIL DA ÖZLEDİK!
Eski günlerimizi nasıl da özledik değil mi?
Kontrollü sosyal hayatımızın dün ilk gününü geride bıraktık!
Mesai saatleri gerek kamuda, gerek ise özel sektörde normale döndü!
Restoranlar, kafeler ve birçok işletme dün Bismillah deyip yeni hayatlarına, umut, coşku ve sevinç içinde merhaba dedi. Yaşanan tüm bu coşkulu duyguları sonuna kadar hak etti aslında bütün esnaf…

Yine tabi ki yasaklar kalktı diye lakayt bir tavır sergilemeden, tedbiri elden bırakmadan yaşayacağız.

Maske, mesafe kurallarına uyarak, tedbiri elden bırakmadan yeni hayata alışmaya gayret edeceğiz.

Ama nede özledik değil mi? Ailemiz, arkadaşlarımız, eşimiz, dostumuz ve sevdiklerimizle sarılmayı.

Bir arada olmayı, şen kahkahalar atmayı özledik… Ramazan ayında toplu iftar sofralarında olmayı.

Arkadaşlarımız ile bir Kafe’de oturup çay kahve içmeyi, sohbet etmeyi, güzel günleri yâd etmeyi, alışveriş yapmayı özledik.

Birçoğunuz biliyorsunuzdur, etrafınızda görmüşsünüzdür yaşanan bu sıkıntılı süreçte birçok esnafkepenk kapattı, zorlu bir süreçten geçti, evine belki de ekmek bile götüremedi.

Evet, parası olana belki bu virüs salgını maddi anlamda fazla zarar vermedi!
Ama parası olmayanı yine fazlasıyla vurmaya gücü yetti!
Birçok ruhsal sıkıntılar bu süreçte baş göstermeye başladı!
Tüm bu sıkıntılardan kaynaklı olarak intihar vakalarında artış gözlendi.
Sürekli evde olup, çalışmayan ve hiçbir maddi kazancı olmayan eşler arasında evlerdeki kavgaların sesi yükseldi ve boşanma davaları sıklaşmaya başladı.

Ruhsal bunalımlar neticesinde cinnetler, cinayetler hızlı bir atış gösterdi!
Gözle dahi görülemeyen bir virüsün hayatımızı bu denli etkisi altına alabileceğini belki de hiç birimiz düşünememiştik değil mi?

Tüm dünyayı etkisi altına alan bu virüs salgını, Türkiye’deki sosyal hayatımızı da neredeyse durma noktasına getirdi.

Aslında burada tüm bu yaşananlardan çıkarılacak o kadar çok ders var ki.
Peki, bizler geçen bu zaman zarfında kendimizi sorguladık mı? Yaşantımızı gözden geçirdik mi?

Kendimize çeki düzen verdik mi? Nefis muhasebesi yaptık mı?
Yoksa hayatımıza tüm bu saydıklarımızı yapmadan kaldığımız yerden devam mı ettik?
Yâda devam ediyoruz, yâda devam edeceğiz!
Tüm Türkiye olarak bu virüs salgını ile günlerce, aylarca mücadele ettik.

En sevdiklerimizi, değer verdiklerimizi, arkadaşlarımızı, tanıdıklarımızı toprağa verdik.
Genç yaşlı, hasta sağlıklı, zengin fakir demedi, birçok kişinin hayallerini, umutlarını yarım bıraktı ve alıp sessizce bir bir götürdü!

Yoksa bizler yavaş yavaş normale dönen bu süreçte hayatın aldatıcı renklerine dalıp, yaşadığımız tüm sıkıntıları, verdiğimiz kayıpları unutup yeni hayatımıza kaldığımız yerden devam mı edeceğiz?

Peki ya o kırdıklarımız, incittiklerimiz içimizi hiç sızlatmayacak mı?
Onları görmezden gelmeye hiçe saymaya devam mı edeceğiz?
Yaşanan bu sıkıntılı süreçte virüsün her bir bireye yaşattığı sarsıntı bizi hiç kendimize getirmeyecek mi? Ne çabuk unutuyoruz yaşadığımız sıkıntıları değil mi?

Bu süreç sonunda bence tüm yaşadığımız sıkıntılı süreci hemencecik unutuvereceğiz.
Virüs sonrası kontrollü sosyal hayatımızda yeni hayata adapte olacağız.
Yine eski günlerimizde olduğu gibi yaşantımıza devam edeceğiz kendimizi hiç düzeltmeden kaldığımız yerden. Yine söylüyorum kontrollü sosyal yeni hayatımızda tedbiri elden bırakmadan yaşayacağız!

Maske, temizlik ve sosyal mesafe kuralları bundan sonraki süreçte bir müddet daha bizimle olmaya devam edecek gibi görünüyor. Kendimizin, ailemizin, sevdiklerimizin ve toplumun sağlığı için tedbiri bir an bile elden bırakmamalıyız.

Tüm Türkiye olarak birlikte üstesinden geleceğimiz bu yeni sürecin hepimiz için hayırlara vesile olmasını temenni ediyorum. Tüm okurlarımıza sağlıklı, mutlu, huzurlu ömürler diliyorum…

Saygıyla…