KİM DOST KİM DÜŞMAN!

Ne güzel duadır; Dost gibi durup, kalbi düşman olanların şerrinden sana sığınırım Allah'ım!
Günümüzde artık etrafımıza baktığımızda böyle insanları bolca görür olduk.
Yüze başka, kalpte başka, arkanı dönünce bambaşka. Kimse kimsenin bir adım ileriye gitmesini istemiyor, hazmedemiyor. 

Ne yaparım da bunu alt ederim, nasıl itibarını zedelerim, bunun gideceği yolu nasıl tıkayıp engel olurum herkes bunun telaşında şimdilerde. En yakınındaki kişi bile aynı bu bahsettiğim şekilde, yüze dost, kalpte düşman!

Aslında dostlar şöyle bir gerçek te var ki "Düşmanın en büyük hilesi dostluğudur"..!
Size düşmanlık edecek insan sizden uzak durarak bu amacına ulaşamaz. Hani derler ya dostunu yakın tut düşmanını daha yakın! Etrafınızda olacak, size yakın davranacak, güven kazanacak ki öldürücü darbeyi nereden vuracağını bilsin. 

İnsanlar bir insanı diğerine anlatırken aynadaki yansımasını görür aslında!
Anlattığı kişi siz değil, kendi kişiliğidir.

Yani kendi işine yaradığı gibi anlatır.

Kendi kalbi kötüdür,size bakış açısı da kötü olur. Kalbi güzel olan herkesi herşeyi sever.
Sevmese bile yaratanından ötürü saygı duyar bir çok şeyini görmezden gelir.

Yani demem o ki kişi kendinden bilirmiş işi... Art niyet taşıyan herkesi kendi gibi bilir!
Yanlış iş yapan herkesi yanlış yapıyor sanar vs. gibi örneklemek mümkündür bu durumu!
Günümüzde artık ne yazık ki kim dost, kim düşman seçmek pekte mümkün değil.
Açıkçası korona döneminde takılan bu maskeler bazıları için çok iyi oldu bir yönden. En azından kirli fikirlerinin yansıdığı yüzünü herkesten daha rahat gizleye biliyor..
Ha şu da var ki yüzümüze gelince can ciğer kuzu sarması olanların, arkamızı dönmeye niyetlendiğimiz andaki hamlesi ile gerçek yüzlarini görebiliyoruz.

Ben kişilik olarak hiç kin tutmam, yüzüme güldüğü anda yaptığını unuturum fakat oldukça sinirli bir yapıya sahibimdir. Sinirim geçene kadar gözüm döner, sayar sayıştırırım, sinirim geçtikten sonra sakinleşip olayı yeniden ele aldığım da hatalı isem özür dilemeyi de bilirim.
Ha şöyle bir gerçek söz konusudur ki şahsıma yapılan ne iyiliği ne de kötülüğü asla unutmam.

Bana en büyük kötülüğü yapmış olsa dahi yine konuşurum, selamlaşırım ama o şahsa eskisi gibi olmam elbetteki mümkün değildir.

Böyle bir durumla karşılaştığımda  tam bir teslimiyet içinde gönül rahatlığıyla sadece şunu diyebilirim Allah herkese kalbinin ekmeğini yedirsin. Nasıl olsa Rabb'im herşeyi görüyor teslimiyeti içine girerim. 

Çünkü bu hayatta herkes kendisine yakışanı yapar. Dürüstlük paha biçilemez bir özelliktir, onun için Allah onu herkese nasip etmez.

Hem ne yani sürekli kuyumuzu kazanlar, arkamızdan iş çevirenler, elimizi attığımız işlerimizi engelleyenler var diye, biz bize kötülük yapıldı diye kötümü olacağız.

Elbette ki susup tam bir tevekkül ile herkesin yolu layığına çıksın deyip, yolumuza devam edeceğiz. Saygıyla!