KALBİNİ BÖLÜŞMEKTİR SEVMEK!

Sevmek inanmaktır. Sevmek yaşamaktır. Sevmek güvenmektir. Sevmek hissetmektir.
Sevmek affetmektir. Sevmek sadakattir. Sevmek tazelenmektir.

Sevmek sevdiğini kendisi gibibilmek, kendisinden çok onu önemsemektir.

Sevmek; sevebilmek, sevmeyi bilmek te bir sanattır duyarlı ve bilinçli ruhlara bahşedilen.
Sen şayet bir çiçeğe su vermesini bilmiyorsan,o çiçeği seviyorum diyemezsin.

Sevmek en kutsal duygu en güçlü bağdır, içinde fedakârlığı,teslimiyeti,güveni barındıran ve iyi insanlara ait özel ve naif bir duygudur. Her insana sevmek gibi bir güzellik nasip olmaz.

Peki ya neyi sevmek? Güzel olan, iyi olan her şeyi karşılıksız, çıkarsız sevebilmek...

Sevmek ölmektir. Sevmek, ölmesini bilmektir. Sevmek sevdiği için yaşamaktır.

Sevmek kırmamak, incitmemektir. Sevmek üzerine titremektir. Sevmek bakmaya kıyamamaktır.
Sevmek ölürken bile sevgiden yeniden var olabilmektir. Sevmek kalbin yenilenmesidir.

Sevmek sevdiği olmaktır. Sevmekte ikiliklere yer verilmeden, bir olmalara gitmektir.
Sevmek tek bir kalp, tek bir yürek olabilmektir. Sevmek düşünmektir.Sevmek, gücenmemektir.
Sevmek paylaşmaktır. Sevdiğiyle sevdiğini, sevgisini paylaşmaktır.

Kısacası sevdiğiyle kalbini bölüşmektir sevmek.

Sevmek kuru kuruya seni seviyorum demek değildir. O yokken de varmış gibi hareket etmektir.
Onun sevmediği hal ve hareketlerden kaçınmaktır.

O bunu duysa, görse üzülür mü, ne düşünür deyip empati yapabilmektir.
Birini güzel olduğu için sevmeyiz ki, biz sevdiğimiz için güzeldir o…

Sevginin gözü kör, kulağı sağırdır. Sevgi tüm kusurları örter, görmezden gelir.

Gönül gözü ile bakabilmektir sevmek. Biten sevgiler yoktur, bitmiş gibi görünen sevgiler vardır.
"Ben sözcükleri sevmem… İnsan birini sevdi mi, yapabileceği en iyi şey onu göstermektir." Emile Zola

Sevgi kimi koşullarda, ayrılıktır, özlemdir, gurbettir, ıslanmış bir mendildir.

Âşık Veysel’e sormuşlar;

– Sizce aşk nedir?

Âşık Veysel gülümsemiş ve demiş ki:
– Seversin, kavuşamazsın, aşk olur!
Sevgi kimi koşullarda, özlemdir, vuslattır, gurbettir, sıladır, yuvadır, çoluktur, çocuktur.
Gerçek sevgi zamanın kısıtlayıcı sınırına sığmayacak kadar yüce ve büyüktür. (Alıntı)

Büyük şair Fuzuli, her şeyin aşktan ibaret olduğuna vurgu yaparken, Tolstoy, “Hayat Üzerine” adlı kitabında aşk için diyor ki;

Aşk, insanın mantıklı olan tek işidir; aşk, en mantıklı, en ışıklı ruh halidir.

Biricik ihtiyacı akıl güneşini hiçbir şeyin kendisinden gizlememesidir, yalnız bu geliştirir onu.
Aşk, gerçek zenginlik, en üstün zenginliktir; hayatın bütün zıtlıklarını çözer; ölüm dehşetini silmekle kalmaz, insanı kendini başkaları için feda etmeye yöneltir; çünkü hayatını sevdikleri için feda edenlerin aşkından başka aşk yoktur; aşk, ancak kendi kendimizin feda edilişi olduğu zaman bu ada layıktır. Bunun için de gerçek aşk, ancak bireysel mutluluğa erişmesinin mümkün olmadığını anladığı zaman gerçekleştirilebilir.

Sevmek te peki neyi sevmek? Doğayı insanı canlıyı cansızı herkesi. Yaratandan ötürü yaratılanı sevebilmektir sevmek. Fakat sevmek nedir dediğimizde hepimizin aklına ilk olarak hep karşı cinse olan duygusal hislerimiz gelir.

Sevmek onu onsuzda sevebilmektir. Ayrılmış olsanız da yerine bir başkasınıkoyamamaktır.
Sevmek gözün, gönlün bir başkasını görmemesidir. Kalbe başka bir sevgi sığdıramamasıdır.

“ Sevgi ne yapmaz?” Neler yapmaz ki! Bir şeyi çok sevmek, insanı o şeye karşı kör ve sağır yapar.
Kısacası sevmek nedir derseniz de Allah razı olsun senden diyebileceğin saygı ve anlayışa sahip birinin hayatında yer almasıdır diyebilirim.