DÜNYA BİR SAHNEDİR!

 

Zaman zaman kalabalıklardan sıkılır insan ve kendi ile baş başa kalmak ister.
Bazen onca kalabalığın içinde yaşar yalnızlığını, herkes vardır, fakat hiç kimse yoktur.
Ara ara bir yerlere oturup saatlerce insanları izlemek çok hoşuma gider. 
İşte geçtiğimiz haftalarda güneşli bir havayı fırsat bilip bende kendim ile baş başa kalmak istedim.

Çarşı meydanın da boş bir bank bulup oturdum.
Başladım dünya telaşı içerisine düşmüş insanların bir yerden bir yere acele acele yetişme çabalarını izlemeye.

Ne kadar boş bir dünyada dolu imiş gibi yaşadığımızı düşündüm.
Hiç ölmeyecek gibi bu dünya için çalışıyoruz, yaşıyoruz.
Günlük yaşantımızda o yemekten, bu yemeğe, o toplantıdan bu toplantıya koşturup yoğun bir tempo da kimseyi düşünmeden hayatımızı yaşıyoruz, yaşamasına da peki ya yarın ölecek gibi ahireti hiç düşünüyor muyuz?
Açık söylemek gerekir ise pek de düşündüğümüz söylenemez.
Hep bir dünya telaşı ve koşuşturma içinde yaşıyoruz, nerede ise artık bir gün, yirmi dört saat bile bize yetemeyecek hale gelmiş durumdayız.
Dünya, bir sahnedir, herkes rolünü oynadıktan sonra çekip gider. Winschooten
Tam bunları düşünüp dalıp gitmiştim ki, ikindi ezanının o hoş sedası dokundu kulağıma, o an içimi bambaşka bir huzur kapladı.
Durdum ve ezanın manevi huzuruna kapılıp bambaşka bir maneviyata doğru dalıp gittim.
Rabbimin bizlere verdiği sayısız nimetlere acaba bir kul olarak yeterince şükür ediyor muyduk?
Gözlerimiz ile etraftaki güzellikleri görebiliyoruz. Kulağımız ile konuşulanları duyabiliyoruz.
Dilimizle tat alabiliyoruz. Ellerimizle kişisel ihtiyaçlarımızı karşılayabiliyoruz.
Ayaklarımız ile gideceğimiz yerlere hiç kimseye muhtaç olmadan, ihtiyaç duymadan gidebiliyoruz.
En önemlisi de beden ve akıl sağlığımız yerindeydi, bütün bunlara ne kadar şükretsek az gelirdi.
Nimetleri, Allah’a şükrederek elde tutunuz. AbdulhakimArvasi
Yaklaşık bir saat kadar bu şekilde derin düşüncelere dalıp oturduğum banktan kalkıp giderken, o an aklıma ölüm geldi.
Zaten gün içerisinde dünyevi hayata fazla kapılmamak için mutlaka ölümün olduğunu nefsime hatırlatırım.
Ölümü düşününce, şuradan giderken, ayağım kaysa düşsem ve oracıkta ölsem buna hazır mıyım diye düşündüm. O an öldüğümü hayal ettim, acaba beni ahiret hayatında neler bekliyordu.
Dedikodu yaptım mı? Gıybet ettim mi? Kalp kırdım mı? Ağlattım mı? Kul hakkı yedim mi? Birinin canını yaktım mı? Hayatımın tamamı bir film şeridi gibi gözümün önünden geçip gitti.
Evet, belki de nefsime yenilip bu saydıklarımdan bir kısmını yapmıştım.
Hayır, hazır değildim ölüme, o an ben bunu anladım. İçim ürperdi!
Oysaki hazır olsak ta, olmasak ta eninde, sonunda ölüm gelip hepimizi bulacaktı.
Tek tesellimiz ise o kadar günahı bir tövbeye sığdıran Rabbimizin olmasıydı! Allah affedicidir.
Efendim sözün özü, bu dünyanın ne kadar geçici hevesler ile dolu olduğunu ve yalancı dünyanın gözümüzü boyayan yalanları ile oyalandığımızı anladım.
Dünya bir gündür, o da bugündür.Bu dünya kimseye kalmaz.
Ölümün genci, yaşlısı, hastası, sağlıklısı da olmaz.
Er geç bu ölüm hepimizin kapısını bir gün çalacak.
Gelin gelmeyen ev vardır, ölüm gelmeyen ev yoktur.
Önemli olan bu dünyadan göç edip gittiğimiz vakit arkamızda, iyi bir insandı, Allah rahmet eylesin, mekânı cennet olsun diyen insanlar bırakabilmek.
Kırıp dökmek kolaydır, onarmak zordur. İnsanlara kötülük yapan, üzen bir insan olursanız da aman öldü de dünya bir pislikten kurtuldu denilmesi de var.
Bu yüzden benden size ufacık bir tavsiye kimsenin dedikodusunu yapmayın, kırmayın, incitmeyin, ah almayın, namusu, şerefi ve duyguları ile oynamayın, aldatmayın, ağlatmayın neden mi? Ağızların tadını kaçıran ‘’ÖLÜM’’ var da ondan…
Ya yapılan hataları telafi şansı verilmezse o zaman vay halimize.
Ölüm, her şeyi eşit yapar. Hayattan önce, ölüme hazırlanmalıyız. Saygıyla…
Günün Sözü;
Kaderinse dünya küçüktür, ama kaderin değilse çıkmaz sokakta bile karşılaşamazsın!