“İnna lillahi ve inna ileyhi raciun”
إِنَّا لِلّهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعونَ
“Allah'tan geldik yine Ona döneceğiz”
Ben bu yazıyı yazarken gözyaşları içinde ve kelimeler boğazıma düğümlenerek yazıyorum.
Veli Bey ile 2010 yılı sonlarına doğru tanıştık!Ben işe başladıktan 15 gün sonra ''Kay Grup'' bünyesinde oda çalışmaya başlayınca kesişmişti yollarımız! O dönem benim için çok sıkıntılı bir süreçti ve ben bilirdim ki bu süreçte benim en büyük destekçim Veli Bey'di, ne zaman beni üzgün görse hemen çağırır konuşur, üzülmemem için elinden geleni yapardı...
Benim en büyük şansım onun gibi duayen bir usta ile çalışmaktı!
Yaklaşık 4 yıl birlikte çalışmanın onurunu, gururunu yaşadım.Veli Bey'in personeli olmaktan şeref duydum. Ondan çok şey öğrendim. Ne zaman yapmak istediğim bir program projesi, özel haber vs. olsa heyecanla girdiğim odasında, fikirlerimi anlatırken beni dikkatlice dinleyip " tamam ablacığım, bize ne düşüyorsa yapalım, ekipmanları sağlayalım yap" derdi.
Hiç bir zaman hevesimi kırmaz, sürekli yüreklendirirdi! Ara ara sinirlenir gözlüğün üzerinden bakar ve o meşhur ''toz galdırma, işine bak'' sözünü söylerdi tatlı sert...
İşten ayrılacağımı söyleyince hiç razı olmamıştı. Bana bir müdddet izin verdi kafanı toparla gel işinin başına dedi. Bana verilen izinde işe yaramamıştı çünkü işten ayrılmayı kafama koymuştum. İnsanın bir yerde yiyecek ekmeği, içecek suyu bitince bağlasan da durmuyordu, benim oradaki kısmetim bitmişti bende duramamıştım. İşten ayrıldım ama onunla bağımı hiç koparmadım.
İş yerinde yada camiada ne zaman biriyle bir sorun yaşasam bilirdim ki Veli Bey bana hep destek olurdu. Hatta çok değil 2 ay önce yaşadığım bir haksızlığı kendisi ile paylaşmıştım bana "sana hiç kimse öyle yapamaz, biz seninle çalıştık incinmedik birbirimizden, sen merak etme ben halleder sana haber veririm" dedi. Bende ondan incinmediğimi söyledim, nitekim onca işinin gücünün içinde benim sorunumu da çözmüştü.
Adaletliydi! İş yapanı, çalışkan insanı çok severdi.
Toplantılarda çalışma azmimden dolayı zaman zaman beni örnek gösterirdi.
Haklının yanında, haksızın karşısında dururdu.
Büyük küçük demez, herkesi itina ile dinlerdi. Kibir yoktu onda, büyüklenmezdi. Ben oldum demezdi. Camiada denge unsuru idi! Sıcak kanlı, insan canlısıydı.
Zekiydi, leb demeden leblebiyi anlardı, yaşına rağmen gençlere taş çıkartacak kadar çalışkandı, çalışmadan duramazdı! İşte saydığım tüm bu sebeplerden dolayı Veli Bey bir taneydi, o gidince sanki camia öksüz kaldı, boynu bükük kaldı. Bir yanı eksik kaldı!
Hani hep derler ya iyiler çok yaşamaz diye! Evet, aynen öyle oluyor iyiler çok yaşamıyor, çabucak göçüp gidiyor bu yalan dünyadan!
Hasta olduğunu duyar duymaz hemen ''Veli Bey hasta olduğunuzu öğrendim çok üzüldüm, geçmiş olsun" diye bir mesaj yazdım " çok sağol ablacığım Allah razı olsun" dedi... Kendisi ile son konuşmamız bu olmuştu. Cemiyet seçimlerine hazırlık yaptığı haberini aldıkça sağlığı yerinde diye seviniyordum. Durumu kötü olsa çalışamazdı diyordum.
O günden sonra hemen hemen her gün gerek camiadan görüp konuştuklarıma, gerekse akrabalarından sürekli durumu hakkında gün gün bilgi aldım.
İyi olduğu haberini aldığım gün mutlu olurken, kötü olduğu söylendiği zaman da aşırı derecede üzülüyordum.Aklıma her geldiğinde sürekli onun için dua ediyordum.
Çok değil daha dün sabah bir akrabasına sordum durumunu, "iyi şükür bugün uyandırdılar, tahlilleri iyiye gidiyor, tedaviye cevap veriyor" demişti. Bu habere inanın o kadar çok sevindim ki, hemen TV' deki arkadaşımı arayıp Veli Bey'in durumu iyiye gidiyormuş, çok şükür dedim. Aradığım kişide çok sevindirmişti bu habere.
Kışın kuruyan dalları, yazın tomurcuklarla yeşertip, canlandıran, türlü türlü meyveler veren, cansız yumurtaya can veren Allahtı, şifayı verecek olanda yine Oydu! Çıkmadık canda umut her zaman vardı, ben ondan gelecek bir güzel haber bekledim hep... Öleceğini aklıma dahi getirmek istemiyordum, sürekli onun için dua ediyordum.
Akşam telefonum çaldı bir arkadaşım aradı "başın sağolsun, Allah rahmet eylesin" dedi.
Ne olduğunu anlamaya çalıştım, kim öldü diye sorduğum da Veli Bey'in öldüğünü derin bir üzüntü içinde öğrendim. İnanın o an o kadar üzüldüm ki, adeta gözyaşlarım sel oldu.
Olmadı be Veli Bey, bu gidiş erken oldu, hayallerin, projelerin hepsi yarım kaldı, öksüz kaldı, sensiz kaldı. O kadar güzel anılar biriktirdik ki hangisi anlatsam bilemedim.
Birlikte çalıştığımız mesai arkadaşlarımdan ard arda gelen telefonlar ile hepimiz bizde bıraktığın anılarımızı anlatıp birlikte üzüldük, gözyaşı döktük camianın Veli abisine, bizimde patronumuza!
Evet Kayseri Gazeteciler Cemiyeti Başkanı, Kay Grup Genel Yayın Yönetmeni çok kıymetli büyüğüm, hocam, abim Veli Altınkaya dün akşam saatlerinde hakka yürüdü!
Basın camiası yasta! Çok sevdikleri abilerini, babalarını, büyüklerini kaybetmenin acısını yaşıyorlar, keza aynı acıyı bende yaşıyorum.
Acımız çok büyük, bu acının tarifi yok! Başkalarını bilmem ama ben bendeki yerini, üzerimdeki emeğini hiç bir zaman unutmayacağım büyük usta!
Ailesine, sevdiklerine, sevenlerine, personellerine, Kayseri basın camiasına, kısacası hayatından Veli Altınkaya geçen herkese baş sağlığı diliyorum. Güzel insanlar, güzel anılırlar. Allah ailesine bol sabırlar versin. Başımız sağolsun...
Cenazeye katılıp seni son yolculuğuna uğurlamayı çok isterdim fakat, karantinada olduğum için cenazeye katılamayacağım çok üzgünüm.
Sözün bittiği yerdeyiz! Çok üzgünüm çok! Ben ondan çok şey öğrendim! İçim acıyor...
Allah sana rahmeti ve merhameti ile muamele etsin, mekanın cennet, kabrin nur olsun... Güle güle güzel insan! Güle güle büyük usta! Güle güle Veli abi!
Ölüm bir köprüdür, dostu dosta kavuşturur.
Hz. Muhammed (S.A.V.)
#VeliAltınkaya
FACEBOOK YORUMLAR