ANNEM VARKEN, ANNEM YOKKEN ...
Bir mutluydum ki;
Oyunda oynaşta, hevada hevesteydim.
Şimdi öyle mahzunum ki;
Beride sarhoşta, ötede berduştayım.
Bir iyiydim ki;
Sevmede, gülmede, gezmede, tozmadaydım.
Şimdi öyle fenayım ki;
Sövmede, dövmede, toprakta, tozlardayım.
Bir hoştum ki;
Hayalde, ümitte, sevgide, dilekteydim.
Şimdi öyle loşum ki;
Yasta, siste, pusuda, kafesteyim.
Bir güzeldim ki;
Boyda posta, cilvede, nazdaydım.
Şimdi öyle çirkinim ki;
Salkımda saçakta, yırtıkta yamadayım.
Bir bahtiyardım ki;
Şükürde, minnette, "Buyur."da hürmetteydim.
Şimdi öyle huysuzum ki;
Lafta sözde, söylentide, gıybetteyim.
Bir coşkundum ki;
Uçmada, kaçmada, göçmede, koşmadaydım.
Şimdi öyle durgunum ki;
Emeklemede, sürünmede, yerlerde, serilmedeyim.
Bir uykuluydum ki;
Yastıkta, yorganda, deliksiz rüyadaydım.
Şimdi öyle uykusuzum ki;
Sabahta, akşamda, bekçide, nöbetteyim.
Ne çetin bir ahval imiş,
Ne çetrefilli bir sual imiş,
Ne hakikat, ne hayal imiş,
Anneden gerisi zevâl imiş.
Leyla BAYKAL YILDIZ
FACEBOOK YORUMLAR