Boşanma sürecinde anne‐babalar nelere dikkat etmeli?
Evlilik, iki insan arasında hukuken kabul edilen, taraflara çeşitli hak ve yükümlülükler veren ve istisnai durumlar dışında cinselliği de içeren bir ilişki biçimidir. Evliliğe her ne kadar mutlu olma beklentisi ile başlansa da her zaman süreç mutlu ilerlemiyor ve evlilik boşanma ile sonlanabiliyor.
Boşanmanın birçok farklı nedeni olabilir ancak genellikle temel olan neden hayatın getirdiği sorun ve sorumluluklara artık birlikte karşılık vermekte yaşanılan sıkıntı ya da yetersizlik duygusudur.
Bir evliliğin sonlanması henüz çocukları olmayan bir çift için çok daha kolay olabilirken, çocuk sahibi olmuş bir çift için bu durum birçok sorun ve soruyu da beraberinde getirmektedir ;çünkü bir evliliği başa çıkılamayan, çözüm üretilemeyen ve süreğen sorunlarla devam ettirmenin çocuk üzerinde yaratacağı olumsuz etkiler, bazen boşanmanın kendisinin yaratacağı etkilerden daha fazla ve yıkıcı olabilmektedir.
Çocuk yaşı itibariyle boşanmanın nedenini anlayabilecek bilişsel düzeyde ise elbette anlaşamadıkları için ayrılan bir çiftin çocuğu ile taraflardan birinin aldatması sonucu ayrılan bir çiftin çocuğu daha farklı etkilenebilecektir.
Aslında boşanan anne baba değildir, boşanan eşlerdir. Boşanma ile anne babalık rolü değil, eş olma rolü sona erer.
Boşanmaya karar veren aile bireyleri çocuğa bu durumu nasıl anlatmalı?
İlk olarak boşanma ile ilgili açıklamayı ertelemeden, çocuğun anlayabileceği şekilde yapmalıdırlar.
Boşanma sürecinde, şehir veya ev değiştirme, bakıcı değiştirme, yeni bir evlilik vb. yaşam değişikliklerini ertelemeliler.
Yaşanması zorunlu bazı değişiklikler varsa bunlara kademeli geçişler yapmaya gayret etmeli.
Boşanma ve sonrası ile ilgili düzenlemeler yapılırken çocuğun gereksiz yere yetişkinler ile ilgili detaylara dâhil edilmemesine dikkat edilmelidir.
Belirsizlik döneminin mümkün olduğunca kısa sürmesine çalışılmalıdır (kim, nerede, kiminle yaşayacak, çocuk ne zaman diğer ebeveyni görebilecek gibi).
Eşlerin kendi aileleri ile (babaanne, hala, dayı vb.) birlikte bir toplantı yaparak, çocukla ilgili alınan kararlardan herkesi haberdar etmesi iyi olacaktır. Böylece herkese çocuk için işbirliğinin kaçınılmaz olduğu hatırlatılmış olacaktır.
Çocuğun öğretmeni ve eğer varsa okulun rehberlik servisi ile iletişime geçerek anne babanın gerekli gördüğü kadarıyla çok detaya girmeden durumum anlatılması da gerekli olabilir.
Çocuğunuzu dinleyin, üzücü olaylar hakkında konuşmak var olan üzüntüyü arttırır gibi görünse de üzerinde konuşulmayan duygular çok daha olumsuz etkiye sahiptir. Konuşulan ve paylaşılan duygularla başa çıkmak daha kolaydır.
Çocuğunuza onu sevdiğinizi, boşanmanın onun suçu olamadığını açıkça söyleyin.
Diğer ebeveyn ile görüşmesini, ilişkilerinin devam etmesini destekleyin.
Anne baba arasındaki tartışmalarda taraf tutmasını istemeyin, onun yanında eski eşinizle ilgili eleştiri ve suçlamalarda bulunmayın.
Eski eşinizle ilgili bilgi alma ya da ona mesaj gönderme yolu olarak çocuğunuzu kullanmayın.
Yeni düzenlemelerle ilgili kararlar alırken çocuğunuzun onayını alın ancak çocuğun karar verme sorumluluğu altında ezilmemesine dikkat etmeye gayret edin.
Çocuk, boşanmış bir anne-babanın çocuğu olmayı çevresine karşı bir silah gibi kullanabilir. Her konuda gereksiz tavizler vermek çocuğu doyumsuzluğa itebilmektedir.
Çocuğunuza size destek olmak, güç vermek gibi roller yüklemeyin, bunun için yetişkinlerden (aileniz, arkadaşlarınız, gerekirse bir profesyonel) yardım alın.
Çocukla ilgili her konuda eşler birbirleriyle çelişen davranışlarda bulunmamaya gayret göstermeli, ortak bir yol izlenmelidir. Babanın evinde izin verilen bir şeye, annenin evinde yasak koymamak gibi.
Çocuk anne-babasının yerine kimseyi koymak istemez, buna saygı duymak gerekir. Boşanma sonrası eşlerden biri yeni bir ilişki yaşıyorsa çocuğun bunu boşanmayı kabullenene kadar bilmemesi daha iyi olacaktır.
Anne ya da babasının kendisini sevmediği için, çok yaramazlık yaptığı için, başka bir kadınla birlikte olmayı tercih ettiği için vb. terk ettiğini asla söylememek kendisinin bu ayrılık konusunda herhangi bir yorum yapmaması ya da sorumluluk üstlenmemesi çok önemlidir.
Boşanma sırasında, çocukları mahkeme, eşya dağılımı, nafaka gibi konulardan haberdar etmemek gerekir.
Çocuğunuza yeniden bir araya gelmek gibi gerçekleşmeyecek vaatlerde bulunmayın.
Çocuğunuza düzenli ve disiplinli bir hayat sağlayın.
Son olarak;
Boşanmada en önemli faktör ebeveynlerin tutum ve davranışları olduğunu unutmayalım…
Sevgiyla kalın…
Betül MERT
SOSYOLOG/AİLE DANIŞMANI
FACEBOOK YORUMLAR