NEDEN OLMASIN?

 Reenkarnasyon gerçekten var mıdır bilinmez elbette. Ama ben sanki artık var gibi düşünüyorum ilginç bir biçimde. Daha önce görmediğinize emin olduğunuz halde karşınızdakini yıllardır tanıyormuşçasına hissettiğiniz o duygunun anlamını çözümlemek çok güç.

Kesinlikle büyülü muhteşem bir duygu. İnsan bu duyguyu hissettiğinin yanından bir adım öteye gitmek istemiyor, bu tanıdık gelme daha da ileri gidiyor. Kendi cümlelerini karşındakinden duyuyorsan, hem de harfi harfine aynısıyla, gözlerine en uzun bakabildiğin insan o oluyorsa. Bir insan bırak en sevdiği insanlarla, aynada kendiyle bile o kadar uzun süre göz göze kalamazken nasıl olur da hayatına yeni girmiş bir yabancıyla o kadar uzun süre bakabilir ki?

Şimdi bütün bunların bir açıklaması var mı? Aynı şeyi düşünmek, sanki yaşamınızın her anında sizinle hep berabermiş gibi hissetmek. Üzgün olduğunuzda ya da tam tersi çok mutlu olduğunuzda sizi görmeden bunu hissetmesi. Bütün bunları anlamdıramamak.
Çeşitli din ve inanışlara göre bazıları gerçekten inanır iken reenkarnasyona, bazı kesimler ise bunun mümkün olmadığı inancında. Ama sanırım hepimiz hayatımızda buna benzer şeylerle karşılaşıyoruz. İlk defa gördüğümüz o yere sanki daha önce defalarca gitmişiz gibi hissedebiliyoruz. Aynı mobilyalar, aynı kelimeler, aynı şekiller. Biran kendimizle bile çelişkiye düşüyoruz, “Acaba ben buraya daha önce gelmiş miydim?” diye.

Evet, maalesef açıklaması zor. Ama eğer öyle biri ile karşılaşırsanız bunun mutlaka bir sebebi vardır. Hayat zaten tesadüfler üzerine kurulu değil midir?

Gerçekten reenkarnasyon var mıdır, yok mudur bilemem elbette. Ama bildiğim tek şey hayatımda tanıdık bir yabancının olması. Yabancı olmasına rağmen her şeyi ile çok tanıdık gelen. Öyle insanlar olsun hep hayatımızda. Yanlarında kendimizi yabancı hissetmediğimiz, olduğumuz gibi davrandığımız.

Ferisilerin inancına göre, “Sadece iyi insanların ruhu başka bedenlere geçerdi”, belki bizde iyi insanlardık ve bu hayattan ikinci kez geçiyorduk.
Kim bilir?
Mutlu haftalarınız olsun…